Drama

Drama jest wielowymiarowa i interdyscyplinarna. Można ją umiejscowić na pograniczu edukacji, psychologii, filozofii i teatru. Czerpie z tych dziedzin, wykorzystuje ich zasoby, ale jednocześnie nie jest teatrem i nie jest terapią. Jest metodą pracy z grupami i doświadczeniem próbowania życia w świecie wyobraźni.

Drama to spotkanie ze swoim światem wewnętrznym i z drugim człowiekiem. Opiera się na założeniach psychologii humanistycznej, która zakłada, że człowiek wyposażony jest we wszystkie potrzebne zasoby. Drama, angażując intelekt, ciało i emocje, stwarzając możliwość wchodzenia w rolę i dramową fikcyjną sytuację, wydobywa je, pozwala przećwiczyć siebie samego w czymś innym i przez to inspiruje do zmian. Brian Way, klasyk metody dramy, nazywa tę sytuację „wewnętrznym kręgiem”, co oznacza badanie swoich możliwości i lepsze rozumienie siebie. Dzięki tej wiedzy możemy lepiej poznawać świat, uwalniając własną wrażliwość i emocje.

Istotą dramy jest bycie w roli, w sytuacji dramowej, w której można sprawdzić jakiś model – fragment ludzkiego życia. Jest to proces, podczas którego możliwe jest widzenie świata innej osoby i przyglądanie się różnym sytuacjom z wielu perspektyw, z perspektywy roli i z własnej perspektywy. Ma to ogromny wpływ na rozwój zdolności empatycznych oraz umiejętności społecznych.

Drama bazuje na duchu zabawy, która ma za zadanie uwolnienie dziecięcej spontaniczności, wytrącenie z codziennych schematów i pozwolenie na otwarcie się na nowe doświadczenia. Duch zabawy w dramie jest trampoliną do uruchomienia refleksji i odpowiedzi na pytanie, jak to doświadczenie bycia w świecie fikcji możemy przełożyć na realne życie.